Διαβάστε παρακάτω το όμορφο παραμύθι με πού δυνατά μηνύματα που έγραψε η YouSmiler Μαρλένα Κοκοσιούλη
ΙΡΙΔΑ: ΤΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ
Από την Μαρλένα Κοκοσιούλη
Οι μέρες κυλούσαν ήρεμες και απαράλλακτες στο κοτέτσι. Ο Κόκκινος Κόκορας
περήφανα καλημέριζε την αυγή, οι κότες υπομονετικά κλωσούσαν τα αυγά τους, και τα
κίτρινα κοτοπουλάκια πάντα στη σειρά έκαναν την βόλτα τους στην αυλή.
Ένα Κυριακάτικο μεσημέρι όμως, μια ξαφνική καταιγίδα έφερε μεγάλη
αναταραχή στο κοτέτσι. Αστραπές έσκιζαν τον μαύρο ουρανό, ενώ δυνατές βροντές
έφερναν μεγάλη τρομάρα στις κότες που είχαν κάτσει στα αυγά τους, με τα
κοτοπουλάκια τους να έχουν μαζευτεί γύρω τους φοβισμένα. Μέχρι και ο Κόκορας με τα
φτερά του μουσκεμένα και πεσμένα είχε στριμωχτεί στο κοτέτσι και κοιτούσε
μπερδεμένος τον μαύρο ουρανό.
Μέσα σε όλη αυτή την κοσμοχαλασιά, μια άσπρη φουντωτή κοτούλα ένιωσε σα
να κουνιέται ένα από τα αυγά της. «Μα ώρα που βρήκες και εσυ μικρό μου να σκάσεις
από το αυγό σου!» σκεφτηκε η Λευκή, καθώς παραμερίζε για να κοιτάξει τα αυγά της.
Την ίδια στιγμή όμως μία δυνατή ηλιαχτίδα που πέρασε από μια σχισμή της σκεπής του
κοτετσιού την τύφλωσε και την ανάγκασε να κοιτάξει προς τον ουρανό. Και τότε είδε τα
γρίζα σύννεφα να παραμερίζουν και να σχηματίζεται ένα λαμπερό ουράνιο τόξο. Η
κοτούλα μαγεμένη κοιτούσε το παράξενο θέαμα. «Μα ποσά χρώματα έχει γίνει ο
ουρανός!» θαύμασε.
Τόσο πολύ είχε χαζέψει που είχε ξεχάσει ακόμα και το αυγό της που έσπαγε.
Πέρασε κάποια λεπτά να κοιτάει τον ουρανό. Όμως αυτό που αντίκρισε στη συνέχεια την
αναστάτωσε ακόμα περισσότερο, κάνοντας την να κακαρίζει πανικόβλητη και όλο το
κοτέτσι να μαζευτεί τριγύρω της.
«Μα τι στο καλό!» δίπλα στην λιπόθυμη πια λευκή κοτούλα κακάριζε ένα μικρό
κοτοπουλάκι, που ομοιό του δεν είχε ξαναδεί κάνεις. Δεν ήταν κίτρινο δηλαδή ήταν και
κίτρινο αλλά ήταν και κόκκινο και πορτοκαλί και μωβ και μπλε και λίγο πράσινο.
Οι κάτοικοι του κοτετσιού που αρχικά ανήσυχοι είχανε τρέξει να βοηθήσουν την
κοτούλα (η οποία είχε αρχίσει σιγά -σιγά να συνέρχεται από το σοκ) όλοι μαζί
κακαρίζαν από τα γέλια!
«Καλέ τι είναι τούτο;»
«Τί σόι κοτόπουλο είναι αυτό;»
«Πολυχρωμο!»
«Πώς είναι έτσι;»
«είναι και κορίτσι, το καημένο» παρατηρήσε μια γριά κότα.
Κάποιες κότες μάλιστα δεν είχανε μείνει μόνο στα λόγια και στις κοροϊδίες προς
το καημένο το κοτοπουλάκι αλλά είχαν αρχίσει και να το τσιμπάνε.
Ο Κόκορας παραζαλισμένος κι αυτός από τα εξωφρενικά γεγονότα της ημέρας,
αποφάσισε να βάλει τάξη στο κοτέτσι του, ως απόλυτος άρχοντας που ήταν.
« Σιωπη!»
«Όλοι στα κλουβιά σας!» βροντοφωνάξε.
Και το χρωματίστο το κοτοπουλάκι λουφάξε επιτέλους στις προστατεύτηκες
φτερούγες της μαμάς του, που δεν πρόλαβε να σκεφτεί και πολλά πολλά καθώς την ώρα
της αναμπουμπούλας είχανε σκάσει κι άλλα δύο κοτοπουλάκια (ευτυχώς κίτρινα) και τα
έβαλε όλα μαζί για ύπνο αφού ήλιος πια έδυε.
Η ζωή συνέχισε να κυλάει στο κοτέτσι αλλά μετά από αυτό, οι μέρες δεν ήτανε
πια ούτε ήσυχες ούτε απαράλλακτες. Το πολύχρωμο κοτοπουλάκι είχε φέρει μεγάλο
χάος. Δεν ήτανε μόνο η παράξενη εμφάνιση του αλλά η πιο παράξενη συμπεριφορά του
που είχε ταράξει τη ζωή στο κοτέτσι.
Το κοτοπουλάκι μας παρόλο το αρχικό μπούλινγκ που είχε υποστεί λόγω της
παράξενης εμφάνισης του, με τον καλό του χαρακτήρα, την ευγένεια του αλλά κυρίως με
την εξυπνάδα του είχε κάνει είχε αναγκάσει ακόμη και τις πιο φαρμακόγλωσσες κότες να
καταπιούν την γλώσσα τους. Όλοι στο κοτέτσι το αγαπούσαν, αλλά αυτά που το
λάτρευαν ήταν τα άλλα κοτοπουλάκια, που είχαν ανακηρύξει την Ίριδα, όπως ονόμασαν
την κοτοπουλιτσα, αρχηγίνα τους.
Η Ίριδα δεν είχε καμία σχέση με κάθε άλλο κοτόπουλο που είχε υπάρξει στο
κοτέτσι! Δεν ήταν φοβισμένο αλλά γενναίο και τολμηρό και είχε τις δικές του απόψεις
για τη ζωή. Πίστευε ότι τα κοτόπουλα όλου του κόσμου έχουν δικαιώματα και ότι οι
μεγάλοι έχουν υποχρέωση να τους προσφέρουν ασφάλεια, φροντίδα, δικαιοσύνη και ίσες
ευκαιρίες!
«Τί κόσμος είναι αυτός; που δεν φροντίζει τα κοτοπουλάκια του!»
«Μα δεν καταλαβαίνετε ότι τα κοτοπουλάκια είναι το μέλλον του κόσμου»
«Τί κι αν γεννήθηκα κοτόπουλο, τι κι αν γεννήθηκα πολύχρωμο; Τι κι αν γεννήθηκα
κορίτσι; Τι κι αν γεννήθηκα σε φτωχό ή πλούσιο κοτέτσι; Τί κι αν το κοτέτσι μου είναι σε
πόλεμο ή σε ειρηνη; Δεν παύω να είμαι παιδί του κόσμου και και οι μεγάλοι πρέπει να με
προστατεύσουν. Στα κοτοπουλάκια δεν επιτρέπονται διακρίσεις! Έχουμε όλοι
δικαιώματα!» έλεγε αγανακτισμένη η Ίριδα, και ξεσηκώνε όλα τα μικρά κοτόπουλα. Ολα
συμφωνούσαν απόλυτα μαζί της, και ένιωθαν να φωτίζει κάποια ελπίδα τις καρδιές τους.
Το αλλωτε ήσυχο κοτέτσι είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης καθώς τα μικρά
κοτόπουλα διαδήλωναν έξαλλα όλη μέρα, εκσφενδονίζοντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους
(καλαμπόκια, φτερά, σανό και χαλίκια) διαδηλώνοντας.
Ο Κόκκινος Κόκορας ένιωθε να χάνει και το μυαλό του! Η κατάσταση μάλιστα
είχε λάβει πολύ μεγάλες διαστάσεις καθώς τα κοτόπουλα είχαν ενημερώσει και τα
υπόλοιπα κοτόπουλα της Κοτοχωρας μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με
αποτέλεσμα να έχουν ξεσηκωθεί κι αυτά.
Οι Αρχηγοί κόκορες της χώρας ήταν σε απόγνωση, με την κατάσταση να έχει
ξεφύγει από τα νύχια τους και τον έλεγχο τους. Έτσι αποφάσισαν να κάνουν ένα μεγάλο
συμβούλιο για να αποφασίσουν πως να διαχειριστούν αυτή την αλλόκοτη εξέγερση των
κοτόπουλων.
Η μεγάλη εθνοσυνέλευση της Κοτοχώρας ξεκίνησε με μεγάλη επισημότητα, και ο
πιο σεβαστός Κόκορας μίλησε.
«Κικιρίκου! Κύριοι Κόκορες, μαζευτήκαμε εδω για να δούμε τι θα κάνουμε με τα
επαναστατημένα κοτόπουλα που ζητάνε δικαιώματα και έχουνε φέρει μεγάλη αναταραχή
σε όλη τη Χώρα. Μικρά και μεγαλύτερα κοτόπουλα κακαρίζουν ότι έχουν δικαιώματα σε
υγειονομική περίθαλψη ασφάλεια μόρφωση ισότητα ανεξάρτητα χρώματος καταγωγής
και φύλου»
Κοκκόρια άρχισαν να φωνάζουν από κάθε μεριά του συμβουλίου και ο καθένας να
λέει τα δικά του.
« Από που κι ως που έχουν δικαιώματα μικρά κοτόπουλα. Δεν είμαστε καλά! Ο κόσμος
είναι αυτός που είναι και δεν αλλάζει.»
« Απαράδεκτο!»
« Έχουν δίκιο τα παιδιά!»
« Ααα, τρελαθήκαμε!»
« Επιτέλους! Ήρθε η ώρα να αλλάξουν τα πράγματα!»
Εξαιτίας των διαφορετικών απόψεων που χώριζαν τους κόκορες, στήθηκε ένας
κότο-καβγάς. Κάποιοι κόκορες μάλιστα άρχισαν να ξεπουπουλιάζουν ο ένας τον άλλον.
Αναγκάστηκε ως και ο μεγάλος σκύλος που είχε αναλάβει το σεκιουριτάς του
συμβουλίου να επέμβει για να ηρεμήσει τα πράγματα.
«Δεν μπορούμε να βγάλουμε έτσι αποτέλεσμα!» φώναξε στεναχωρημένα ο γέρο
κόκορας «Θα γίνει δημοψήφισμα. Τελεία και παύλα!»
Και το δημοψήφισμα έγινε σε όλη τη χώρα και μικροί και μεγάλοι, κότες και
κοκόρια, ψήφισαν για τα δικαιώματα των κοτόπουλων. Και το αποτέλεσμα ήταν
ξεκάθαρο; τα κοτόπουλα δικαιώθηκαν!
Θεσπίστηκαν τα δικαιώματα τους με νόμο βαρύ και τιμωρία σκληρή στους
παραβάτες. Όλα τα κοτόπουλα είναι ίσα ανεξάρτητα φύλου χρώματος, σεξουαλικότητας,
ή καταγωγής.
Σε κάθε μικρό κοτόπουλο πρέπει να παρέχεται υγειονομική περίθαλψη, μόρφωση
ασφάλεια φροντίδα και προστασία μέχρι να μεγαλώσει. Η παιδική εργασία και η
εκμετάλλευση των κοτόπουλων τιμωρείται από το νόμο!
Και από τότε χάρη στην Ίριδα, το πολύχρωμο κοτόπουλο, όλα τα κοτόπουλα της
Κοτοχώρας, μεγαλώνουν με ασφάλεια και φροντίδα.
Και τα ευτυχισμένα κοτόπουλακια μεγάλωσαν και έγιναν ευτυχισμένοι κότες και
κόκορες. Δημιούργησαν μια ευτυχισμένη κοινωνία, που τα μέλη της δεν έχουν λόγο ούτε
να φοβούνται, ούτε να αδικούν, ούτε να εκμεταλλεύονται τους άλλους. Αντίθετα μάθανε
να σέβονται, να βοηθούν και να στηρίζουν όποιον το έχει ανάγκη. Γιατί έτσι έχουν μάθει
από μικρά, να δέχονται φροντίδα και αγάπη οπότε μεγαλώνοντας δεν μπορούν παρά να
μην κάνουν το ίδιο.
Comments